Een doorgang naar India Wat is er aan de hand met het einde? | Schmoop (2023)

"Weer vrienden", begint het laatste hoofdstuk vanEen doorgang naar India, maar ondanks dit veelbelovende begin blijft er nauwelijks een beeld van broederliefde over. Het laatste hoofdstuk volgt Fielding en Aziz terwijl ze te paard door een door de moesson doordrenkte Mau rijden. De verwarring over het huwelijk van Fielding is eindelijk opgelost, en hoewel Aziz nu weet dat Fielding niet met Adela is getrouwd, kunnen de twee niet terugkeren naar de gemakkelijke vriendschap van de goede oude tijd in Chandrapore. Zoals de roman uitlegt, zijn hun beide politieke opvattingen extremer geworden. Waar eerder in de roman een onafhankelijk India voor Aziz slechts een poëtische fantasie was, zet hij zich nu in voor het Indiase nationalisme. En Fielding waardeert de Indiase cultuur en samenleving niet langer, omdat hij het idee belachelijk maakt dat India heeft wat nodig is om te gedijen als een onafhankelijke natie, vrij van Britse controle.

Hoewel ze er plezier in hebben om over politiek te sparren, benadrukt de laatste alinea van de roman hoe afstandelijk ze zijn geworden. Ondanks het veelbelovende begin van het hoofdstuk, eindigt de roman met de aarde zelf die met "haar honderd stemmen 'Nee, nog niet'" uitspreekt en de lucht binnenstemt: "Nee, niet daar" (3.37.29). Deze regels suggereren dat het historische moment - begin 20e eeuws koloniaal India - onoverkomelijke barrières opwerpt tegen een vriendschap tussen een Engelsman en een Indiaan. Of deze opmerking een pessimistische uitspraak is over de onmogelijkheid van interraciale vriendschap, of gewoon een andere manier om de eigen verkenning van de roman van de mogelijkheid van eenheid ondanks verschillen te verwoorden, wordt in de lucht gelaten.