Hoofdthema's - islamitische overtuigingen, recht en praktijk | moslims | FRONTLIJN (2023)

Moslims vormen een vijfde van de wereldbevolking. Wat zijn de basisprincipes van hun geloof? Wat zijn de spanningen tussen progressieve en reactionaire vormen van de hedendaagse islam? En hoe wordt de sharia (islamitische) wetgeving anders geïnterpreteerd op basis van de lokale cultuur en omstandigheden? Hier zijn fragmenten uit de volledige interviews met: Akbar Muhammad, Imam Feisal Abdul Rauf, Akbar Muhammad en Chandra Muzaffar.

Universitair hoofddocent geschiedenis en Africana-studies aan deBinghamton University in New York

Kunt u mij vertellen wat de grondbeginselen van de islam zijn?

De grondbeginselen van de islam -- als je daarmee de 'vijf zuilen van de islam' bedoelt, dat zijn de shahada, wat een bevestiging is dat er geen godheid is behalve Allah en dat Mohammed zijn profeet, zijn boodschapper is. Dat vormt de eerste pijler, of fundamenteel.

De tweede is gebed, salat en dan het vasten, volgens sommigen, dat issawm, of het vasten van de Ramadan; en de betaling van wat ik een sociale belasting noem, die zakat wordt genoemd. Anderen noemen het liefdadigheid; Ik noem het een sociale belasting. Het is 2,5 procent van wat men heeft gehad, wat men gedurende een jaar aan bepaalde soorten rijkdom heeft gehad.

De vijfde is de bedevaart, de hadj. De pelgrimstocht naar de Kaaba – niet per se naar Mekka – maar naar de Kaaba, die in Mekka ligt. Dat zijn de vijf pijlers of de vijf fundamenten.

En er zijn ook principes -- nog een reeks overtuigingen?

Dat is waar, en dat zijn: geloof in Allah; geloof in de profeten [van] de Schriften; geloof in de laatste dag, dat er een oordeel is, dat er een hiernamaals is en een hiernamaals; geloof in engelen, et cetera. Sommige geleerden zeggen dat het er vier zijn, sommigen zeggen vijf, sommigen zeggen zes. Daar zijn ze het min of meer over eens... Ik zou zeggen dat de overtuigingen niet echt veel benadrukt worden in moslimsamenlevingen, met name Arabische moslimsamenlevingen; niet zo veel. Het belangrijkste is dat de belangrijkste reeks principes de principes zijn waar we het net over hadden -- de vijf principes. ...

Dat zijn de dingen die je eigenlijk moest doen, en niet zozeer een manier van zijn?

Eigenlijk heb je een heel belangrijke verklaring afgelegd. Als we kijken naar de vijf principes van de islam, of de vijf pijlers of de vijf grondbeginselen, dan eindigt het geloof praktisch bij de eerste pijler van de islam. Met andere woorden, die bevestiging dat Allah de enige godheid is en dat Mohammed zijn boodschapper is. Daarna is alles actie, praktijk. De andere vier, d.w.z. bidden, vasten, zakat betalen – wat ik sociale belasting noem – en de hadj, houden actie in. Moslims zijn erg actiegericht.

Dus wat is ervoor nodig om moslim te zijn? Gelooft het dat eerste principe?

Volgens algemeen aanvaarde gezaghebbende hadiths, of uitspraken van de profeten, is de islam gebouwd op vijf pijlers. Het zijn die vijf pijlers die we net noemden. Zodra iemand deze vijf principes accepteert, wordt men als moslim beschouwd. In feite wordt een persoon na het uitspreken van de shahada, wat slechts het eerste van die principes is, als een moslim beschouwd. Het is dus gemakkelijk om moslim te worden. Het is gemakkelijker dan lid worden van de Republikeinse of Democratische Partij. Het is heel gemakkelijk om moslim te worden. Technisch gezien duurt het [slechts] enkele seconden om moslim te worden.

Maar moet je al die andere dingen de rest van je leven doen?

Om moslim te blijven, zou ik zeggen: ja, dat is allemaal belangrijk. Hoe belangrijk die dingen zijn, is naar mijn mening echt een academisch, een wetenschappelijk argument. Waarom zeg ik dat? Omdat in een sociale context iemand kan worden aangezien voor een moslim die niet bidt; die geen zakaat betaalt; die niet veel of alle andere vier principes van de islam naleeft. Met andere woorden, er bestaat zoiets als een sociaal-culturele moslim, een publieke moslim. Dan is er nog een ander soort moslim, zou ik zeggen, die technisch gezien een moslim is, die volgens de wet een moslim is, zou ik willen zeggen. En [die] daarom de wet volgt. ...

Imam van Masjid al-Farah, New York, New York

Wat zijn de fundamenten van de islam? Wat leert het om moslim te zijn?

Het fundamentele idee dat een mens als moslim definieert, is de geloofsbelijdenis dat er een schepper is, die we God noemen - of Allah, in het Arabisch - en dat de schepper één en enkelvoudig is. En we verklaren dit geloof door de geloofsverklaring, [shahada] waarin we ... getuigen dat er geen God is dan God, en dat we verantwoording verschuldigd zijn aan God voor onze daden.

En dat is de bottom line?

Dat is de universele koranische definitie van iemand die moslim is. Omdat God in de koran zegt dat er maar één ware religie is, Gods religie. Het is hetzelfde thema dat God aan alle profeten openbaarde, zelfs vóór Mohammed. Ze kwamen allemaal om de waarheid over de ultieme werkelijkheid uit te drukken. Die ultieme werkelijkheid, met een hoofdletter "R" is God; dat God dit universum heeft geschapen; en God heeft de mensheid geschapen met een heel specifiek doel en mandaat, namelijk herkennen wat hij of zij werkelijk is.

Een wezen geschapen, zoals we in de joods-christelijke wereld zeggen, naar het beeld van God. De koran gebruikt een andere taal, zegt het, geschapen uit een goddelijke inademing, omdat de koran zegt dat toen God de vorm van Adam schiep uit klei , zegt God: "Wanneer ik hem vanuit mijn geest zal hebben ingeademd." Toen kondigde hij aan de engelen aan: "Val in neerknieling voor Adam."

Dus het bepalende aspect van een mens is dat de mens in zijn omhulsel een stukje van de goddelijke adem heeft. Dit is de koranische definitie van wat je het citaat, niet-aanhalingsteken, "goddelijk beeld in de menselijke envelop" zou kunnen noemen. En het menselijk mandaat is om deze essentiële definitie van het zelf te erkennen, en om de zeer speciale relatie te erkennen die bestaat tussen dat zelf en de schepper.

Het klinkt niet zo anders dan het christendom of het jodendom.

De koran spreekt niet over het christendom of het jodendom. Je zult dat woord niet eens in de koran tegenkomen. ... [maar] God zegt in de koran dat er geen enkele gemeenschap op aarde is naar wie we geen boodschapper hebben gestuurd. Dus dezelfde boodschap, dezelfde waarheid werd aan de hele mensheid geopenbaard door een reeks profeten; waarvan we het volledige nummer niet weten. De koran noemt er 25 bij naam.

Maar de boodschap is één: dat God één is; dat de maker vrijgezel is; dat de maker geen partner heeft; dat de schepper wordt beschreven door de perfectie van een aantal attributen, die moslims de goddelijke namen noemen. God is dus één; God is almachtig; God is alziend; God is alwetend; God is alhorend. God is medelevend, barmhartig, vergevingsgezind, liefdevol. God is rechtvaardig. Enzovoorts.

Het is ons verboden aan God eigenschappen van zwakheid of onvolmaaktheid toe te schrijven. We kunnen dus niet zeggen dat God één is, maar God is arm; God is één, maar God is bijvoorbeeld blind of heeft niet de eigenschap om te zien. Het is net zo belangrijk voor moslims om niet alleen de eenheid van God te bevestigen, maar ook de perfectie van zijn eigenschappen.

En de boodschap belichaamt inhoudelijk wat volgens Jezus de twee grootste geboden zijn. Toen Jezus eens werd gevraagd: "Rabbi of Rebbe, wat zijn de grootste geboden?" Hij zei: heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart, met heel uw ziel en met heel uw verstand. En de tweede, die daarmee gelijk staat: dat je je naaste liefhebt zoals je jezelf liefhebt. Liefde voor je broer of je zus, wat je liefhebt voor jezelf. Om hen geen kwaad te doen op een manier dat u niet wilt worden geschaad.

Wat weer deze twee principes belichaamt: A, dat je de maker correct moet erkennen. En B, dat u verantwoordelijk wordt gehouden voor uw ethische beslissingen en keuzes. En de specifieke vorm van openbaring was een functie van de samenleving. Dus elke profeet of boodschapper, elke profeet of boodschapper sprak in zijn eigen taal tot zijn eigen gemeenschap. Sommige woorden werden in het Hebreeuws of in het Oud-Egyptisch gesproken. Elke openbaring werd gegeven in de taal van de gemeenschap aan wie ze werd gezonden. De rituelen waren misschien een beetje anders, maar de essentie van de rituelen was aanwezig: gebed, liefdadigheid en vasten.

Als de boodschap hetzelfde is, hoe komt het dan dat de mensen het niet met elkaar eens zijn?

Welnu, Gods eeuwige klaagzang - niet alleen in de koran, maar ook in andere geschriften - is dat mensen over het algemeen niet Gods bevelen en de leiding en het mandaat volgen die God de mensheid heeft aangeboden om te volgen. We zijn geneigd om recalcitrant te zijn. We zijn geneigd ongehoorzaam te zijn aan goddelijke leiding. En als je kijkt naar menselijke conflicten, die hebben zelfs bestaan ​​binnen mensen met dezelfde religieuze traditie. Ik hoef je er niet aan te herinneren dat er zelfs onder degenen die zichzelf moslim noemen veel bloed is vergoten.

We merken dat het erg moeilijk is om te definiëren wie moslims zijn. Elke keer als we denken, oh, dat is wat het is, of dat is wie ze zijn, is er een uitzondering op de regel. Er is een heel traditionele, huisvrouwachtige dame in Maleisië die ook een dokter is en die ongehuwde moeders bijstaat. We hebbenmeisjes in Turkijedie zeggen: "We willen ons haar bedekken." En we hebben een seculiere regering die hen discrimineert -- vrouwen die zich willen bedekken, vrouwen die dat niet willen. Mannen die vrouwen in huis willen houden; mannen die het erover eens zijn dat vrouwen absoluut de kans hebben om te doen wat ze moeten doen in de samenleving. Hoe past dit allemaal?

De definitie van het geloof van de islam die ik je eerder gaf, is de universele definitie van de koran tegenover de schepper. Er wordt een engere definitie van de islam gebruikt, namelijk degenen die de leringen van de profeet Mohammed volgen. Welnu, volgens die definitie wordt hun islam bepaald door wat gewoonlijk de vijf zuilen van het geloof werden genoemd. Dit is wat theologen de orthopraxie of de orthopraxis noemen. Het betekent de praktijken die jou als moslim definiëren.

Er zijn ook vijf geloofsartikelen, die theologen theorthodoxie noemen. ...De orthodoxie van het islamitische geloof wordt gedefinieerd als een geloof in de eenheid van God en de juiste houding, het juiste begrip van God, zoals ik al eerder zei. Een geloof in de engelen, wezens geschapen uit licht, die de goddelijke geboden overbrengen. Het geloof dat God via geschriften aan de mensheid heeft gecommuniceerd. En deze geschriften worden beschouwd als zowel mondelinge als geschreven vorm. ... En het geloof dat God zijn leiding en boodschappen en leringen ook aan de mensheid heeft doorgegeven via menselijke tussenpersonen, menselijke boodschappers, noemen we ze. profeten of boodschappers.

En het laatste onderdeel van de islamitische orthodoxie is het geloof in de laatste dag. De laatste is een samengesteld begrip, wat betekent dat deze schepping in feite tot een einde zal komen. Dus degenen onder ons die in de oerknaltheorie geloven, er zal een grote implosie zijn, met andere woorden, aan het einde der tijden, om zo te zeggen -- gevolgd door een dag van opstanding, waarop alle zielen zullen worden opgewekt; gevolgd door een dag des oordeels, waar alle zielen geoordeeld zullen worden; gevolgd door het verkrijgen van goddelijke goedkeuring of goddelijke afkeuring. Een voldoende of een onvoldoende. Degenen die een voldoende halen, zullen in het paradijs zijn. Degenen die een onvoldoende halen, komen terecht in wat wij de hel noemen. En het onderliggende thema van de laatste dag is dat we allemaal verantwoordelijk zijn voor onze ethische acties. ...

Dat is de orthodoxie. De orthopraxie van de islam is een geloofsverklaring: de verklaring dat er geen God is dan God; dat Mohammed de boodschapper van God is; het vijfmaal daags gebed; het geven van aalmoezen, doorgaans 2,5 procent van iemands inkomen of vermogen; het vasten van de maand Ramadan; en de bedevaart, of hadj, een keer in iemands leven gaan, als men het financieel en fysiek kan betalen. Iedereen die deze dingen doet valt binnen het kader van de islam.

Er zijn andere dingen, secundaire dingen. Kledingregels en gedragsregels en regels van wat als goed of fout kan worden beschouwd. En deze komen voort uit culturele normen en uit secundaire bronnen van jurisprudentie. Maar iedereen die in deze dingen gelooft en deze dingen beoefent, is een moslim. ...

Kunt u ons uitleggen wat de belangrijkste dingen zijn die de islam, het christendom en het jodendom gemeen hebben -- wat ze gemeen hebben?

Ze delen geografie. Ze delen Jeruzalem, wat voor iedereen belangrijk is. We delen een gemeenschappelijke voorouder, Abraham, die in werkelijkheid de grondlegger en patriarch van ons allemaal was. En ik denk dat als we kunnen terugkeren naar het Abrahamitische fundament, dat is [waar] we onze gemeenschappelijke basis zullen vinden. Onze talen lijken erg op elkaar -- Arabisch en Hebreeuws en Aramees ... . De ideeën lijken erg op elkaar; en de fundamentele impuls van geloof in God, dat God de schepper is, dat we verplicht zijn te handelen op een manier die ethisch, rechtvaardig en juist is. Dit zijn zeker enkele van de belangrijke aspecten van de verwantschap tussen deze drie geloofstradities. En ik zou zelfs verder willen gaan en zeggen - afgezien misschien van enkele verschillen in de notie van God - maar wat betreft het idee van het algemeen welzijn, het idee van sociale rechtvaardigheid. - [dat] wordt gedeeld met alle geloofstradities.

[Wie bepaalt de regels van de islamitische jurisprudentie?]

Het probleem met de islamitische situatie is dat we geen kerk hebben. We hebben geen gewijd priesterschap, wat het een beetje ingewikkeld maakt. Maar we hebben wel een traditie van wetenschap en regels van wetenschap. Het lijkt veel op elk kennisveld.

Neem elk kennisgebied, zoals natuurkunde of biologie of scheikunde. Iedereen kan chemicus of bioloog of natuurkundige worden. Maar er zijn regels [ontwikkeld], en een soort groeiende consensus van mening over hoe men correct zou moeten denken om te komen tot wat als een recht, een juiste beslissing zou worden beschouwd.

Op analoge wijze bestaat er in de islam een ​​traditie van theologische interpretatie, van [juridisch] begrip en kennis. En zolang u zich hieraan houdt, de consensus van begrip over hoe u tot een beslissing komt, worden bepaalde meningsverschillen als even geldig beschouwd. ...

Kun je "hadith" definiëren voor een Amerikaans publiek?

Het woord "hadith" betekent elk verslag van iets dat de profeet zei of deed. Dat is hadith met een kleine "h". Hadith met hoofdletter "H" is de verzameling van al deze rapporten.

Welke zijn zorgvuldig onderbouwd of geauthenticeerd?

Er zijn allerlei graden van hadieth, van de meest authentieke tot de vervalste, en verschillende graden daar tussenin. Islamitische hadith-wetenschap is eigenlijk een heel fascinerende studie, want door de hadith-verzameling krijg je een stukje islamitische geschiedenis. De politiek van wat er in verschillende perioden gebeurde, komt allemaal tot uiting in de hadith.

En de Soenna, op dezelfde manier.

Het woord "Sunna" wordt gebruikt om de normatieve praktijk van de profeet aan te duiden. In feite hebben de juristen de algemene soenna van de profeet gedefinieerd als alles wat de profeet deed of zei. De hadith is de overlevering van de soenna. En wat de praktijk van de profeet betreft, is er een bepaald soort handelingen die normatief zijn voor moslims om te volgen, de soenna die... juridische waarde heeft, heeft een precedentwaarde. En er is soenna die geen sharia-waarde heeft. De profeet bad bijvoorbeeld op een bepaalde manier. Dit heeft sharia-waarde, we horen op die manier te bidden. De profeet ging op een kameel naar de hadj. Betekent niet dat we op een kameel van Medina naar Mekka moeten rijden om onze hadj geldig te laten zijn. We kunnen een auto nemen. We kunnen een vliegtuig nemen, want die soenna heeft geen sharia-waarde.

Kun je dat uitleggen, Sharia?

Het woord "sharia" is de term die wordt gebruikt om de verzameling wetten te definiëren waarmee moslims zichzelf regeren. En er is een vermoeden dat deze wetten alle specifieke wetten erkennen die in de koran en in de praktijk van de profeet worden genoemd, en daar niet mee in strijd zijn. Dus elke wet, alles wat in de koran of de hadith wordt bestudeerd, is zeker [sharia]. Het idee is dat het goddelijk is vastgelegd, dat de maker ook bepaalde dingen voor ons heeft vastgelegd.

Maar toen werd in de gemeenschap van moslims al heel vroeg erkend dat de koran en de hadieth niet over alle kwesties spreken. En er zijn veel kwesties die niet noodzakelijkerwijs in de koran en de hadith worden behandeld, waarover de koran verzwijgt. ... Er is een erkenning in de [wetenschap] van de islamitische jurisprudentie dat er kwesties zijn die moeten worden verkregen door analogie, door consensus en andere [subsidiaire] bronnen van jurisprudentie. Maar zolang ze niet in strijd zijn met de koran en hadith van de profeet, wordt het beschouwd als, aanhalingstekens, niet aanhalingstekens, "sharia".

De flexibiliteit die daar is ingebouwd, weet je, het gebruik van je eigen gezond verstand, is dat wat verschillende plaatsen in staat stelt om de sharia anders toe te passen?

Nou, zo zou ik het niet helemaal formuleren. De juiste bewoording zou zijn dat wanneer mensen aan de islamitische wet denken, er een vermoeden bestaat dat de hele islamitische wet koranisch is, of voortkomt uit de koran en de hadieth. De waarheid van deze kwestie is dat wat de islamitische wet echt definieert, de som is van de islamitische wet zoals die door moslims in de afgelopen 14, 15 eeuwen is toegepast .... De koran en de hadith zijn een beperkende factor en een vormgevende factor. Maar elk geheel van wetten dat de specifieke geboden en verboden vermeld in de koran en de hadith omvat en belichaamt, die geen van deze dingen overtreedt, wordt beschouwd als sharia, als islamitisch. En dit laat veel meningsverschillen toe, over zaken waarover de koran en de hadieth relatief zwijgen, zolang de principes worden gehandhaafd, van rechtvaardigheid, et cetera.

Ik begrijp [de sharia]-regels over bestraffing voor huwelijkstrouw [is dat] je vier ooggetuigen moet hebben, of meerdere ooggetuigen van de [daad] om de doodstraf te eisen. Het is voor mij bijna ondenkbaar dat je ooit zo'n ooggetuige of bewijs zou kunnen overleggen. Maar we horen dat dit soort straffen redelijk regelmatig worden opgelegd. Wordt de wet gevolgd zoals deze is uiteengezet?

Je kunt niet een heel rechtsstelsel beoordelen aan de hand van één instantie van het strafrecht. Als mensen aan de sharia denken, denken ze vaak aan de straffen voor bepaalde misdaden. Ze denken niet na over de som van de islamitische wet en de bijbehorende jurisprudentie, dat wil zeggen de onderliggende structuur en filosofie en begrip van hoe je komt tot wat wij de islamitisch correcte beslissing noemen. Je definieert de sharia-wetgeving niet met slechts een paar straffen. ...

De islamitische wet kent een aantal straffen voor bepaalde misdaden. Maar de bewijsregels, zoals u al zei in het geval van overspel, vereisen ofwel de vrije bekentenis van het individu en/of de aanwezigheid van vier getuigen die gezond van geest zijn en die voldoen aan de beschrijving van gekwalificeerde getuigen, wat zeer zeldzaam is.

Veel van wat we zien als we horen over gebeurtenissen die de sharia toepassen, wat we zienNiger, bijvoorbeeld, of zelfs in Pakistan, is een wens van veel mensen om de algemene rechtvaardigheidsbeginselen nageleefd te zien. ... Het is een verlangen van de mensen om hun rechtsstelsel rechtvaardiger te maken. Het is een oproep tot correctie van het algehele systeem van sociale rechtvaardigheid, van economische rechtvaardigheid, waar de koran om vraagt; en het voorbeeld van de profeet vereist.

Zie je, moslims hebben een ideaal. Een deel van hun ideaal is om te volgen wat zij het voorbeeld van de profeet noemen, de soenna van de profeet. Dus op individueel niveau, en een mens die zichzelf wil vervolmaken, kijkt naar de traditie van de profeet, zijn individuele praktijk, en probeert de profeet zoveel mogelijk na te bootsen.

Er is ook een collectieve subliminale ambitie die moslims hebben, dat ze op collectief niveau ook de idealen belichamen van de gemeenschap die de profeet in Medina ontwikkelde. Dus als moslims vandaag spreken over de poging om een ​​islamitische staat te vestigen, zeggen ze eigenlijk dat ze graag een gemeenschap zouden willen hebben die leeft in overeenstemming met de idealen, de relaties, het sociale contract, die de profeet in Medina had ontwikkeld met zijn metgezellen en hoe ze dit onder elkaar hadden. ...

Universitair hoofddocent geschiedenis en Africana-studies aan deBinghamton University in New York

...De islam is een heel flexibel systeem, en dat is al eeuwenlang heel flexibel. Wat ik daarmee bedoel, is dat meningsverschillen binnen de islam zijn geaccepteerd en gelegitimeerd door enkele van de hoogste autoriteiten in de islam. Zo kan het ene land op bepaalde gebieden van de sharia verschillen van het andere land. De ene gemeenschap kan verschillen van de andere, zelfs in hetzelfde land. We interpreteren de sharia in het zuiden, laten we zeggen in Alabama, op dit specifieke gebied van huwelijk en echtscheiding of wat dan ook, op deze manier. Jullie mensen in New York, New Jersey en elders interpreteren het anders. We hebben allemaal gelijk. En dat hebben we afgesproken.

Maar dat is niet vreemd. Waarom zou het zijn? Het echtscheidingsrecht in verschillende staten van de Verenigde Staten verschilt. De acceptatie van homoseksualiteit, wettelijke acceptatie van, toestemming, et cetera verschillen van staat tot staat. We kunnen dus een nationale hebben, we kunnen een federale staat hebben, maar er zijn verschillen binnen die staten. Ik zeg op dezelfde manier dat de islamitische wet niet één ding is. Het is niet monolithisch, zoals de Amerikaanse wet niet monolithisch is, zoals de westerse wet niet monolithisch is. We moeten dus heel voorzichtig zijn met te zeggen: "Nou, dit is een schending van de sharia."

Komen die verschillen voort uit de culturen?

Ja. Absoluut. De sharia wordt zeker beïnvloed door lokale culturen, regionale culturen. We kunnen niet echt praten over nationale culturen. Maar we kunnen praten over regionale culturen, en we kunnen praten over lokale culturen. Er zijn verschillende stromingen binnen de sharia. ...

We bevinden ons ook in de setting van Amerika, waar veel mensen bang zijn. Wat ze misschien weten over de islam is dat moslims het World Trade Center binnenvlogen. Ik denk dat dat voor moslims nogal verontrustend is.

Ik kan begrijpen waarom. Enerzijds komt dat deels door de Amerikaanse onwetendheid over de islam. Aan de andere kant, vanuit een moslimperspectief, moeten we begrijpen waarom zulke mensen op die manier zouden hebben gehandeld. En als ik een term mag gebruiken die ik niet echt leuk vind, dan denk ik dat de moslimwereld moet begrijpen wat zulke personen voortbrengt. Moslims moeten westerlingen helpen begrijpen dat zo'n persoon misschien niet op een algemeen aanvaarde islamitische manier handelt. Maar tegelijkertijd moeten moslims proberen zulke personen te begrijpen aan de hand van een groot corpus van islamitische geschriften, gedachten, et cetera. Omdat zulke personen zeggen dat wat ze deden, wat ze doen, gerechtvaardigd is in de islam.

Is het [gerechtvaardigd]? Hoe rechtvaardigen ze het?

Ze putten uit een hoeveelheid literatuur die naar mijn mening in de eerste plaats interpretatief is. Het is in de eerste plaats interpretatief. Met andere woorden, hoe interpreteer je een tekst? Als de tekst zegt: "Snijd de handen van de mannelijke en vrouwelijke dief af", zou men die specifieke tekst kunnen interpreteren als van toepassing in een situatie van iemand die een pen steelt of iemand die een miljoen dollar steelt.

Wat ik hier wil zeggen is dat als we de tekst letterlijk nemen -- zonder de Summa te kennen, zonder de hadith te kennen, wat de praktijk van de profeet was, wat de oelema, de geleerden daarna zeiden -- als we geen goed beeld hebben van de verscheidenheid aan interpretaties van de tekst, dan kunnen we niet volhouden en zeggen dat die mensen noodzakelijkerwijs ongelijk hebben binnen de context van de islam.

Bijvoorbeeld: "Vecht tegen degenen die tegen je vechten." Sommige van die mensen die Amerikanen terroristen noemen, denken dat ze vechten tegen degenen die tegen hen vechten; [dat] het gevecht lang geleden is begonnen en het gevecht voortduurt. Ze hoeven dus geen nieuwe rechtvaardiging te hebben. Volgens hen hebben ze geen nieuwe rechtvaardiging nodig.

Naar welk gevecht verwijs je als je zegt: "Het begon lang geleden?"

De kruistochten bijvoorbeeld. Er zijn veel moslims die de kruistochten als een continu proces beschouwen, en dan het hele idee van dat rampzalige ding dat kolonisatie of kolonialisme wordt genoemd. Er is met moslims gesjoemeld. Er wordt nog steeds met moslims gesmeten.

Als we aan de ene kant kijken naar het concept van umma -- dat wil zeggen dat alle moslims behoren tot een gemeenschap, een natie, de umma genaamd -- en deze natie is extraterritoriaal in moderne terminologie, d.w.z. een moslim zou in Groenland kunnen zijn en nog steeds tot de oemma behoren, omdat hij of zij moslim is. Vanuit het oogpunt van de sharia geldt dat als een deel van die umma wordt aangevallen, de hele umma verantwoordelijk is voor de verdediging van dat gebied. Dit betekent dat als de Palestijnen worden aangevallen, als de Iraniërs worden aangevallen, als de Irakezen worden aangevallen, inderdaad, als moslims in dit land worden aangevallen, dan moeten moslims elders die moslims te hulp komen.

Dus zolang moslims blijven worden aangevallen -- en ze zijn al eeuwen aangevallen, enzovoort -- gaat de strijd door. De strijd duurt voort. Dat zou een rechtvaardiging kunnen zijn voor degenen die zeggen: "Overal waar ik je heb aangevallen, en welke westerse belangen ik ook aanval, zijn gedekt. ​​Ik doe dit met de zegeningen van de sharia." Dit is een manier van interpreteren. Nee, het wordt niet algemeen aanvaard onder de meeste moslims. Ik denk het niet. Maar het is een manier om de tekst te bekijken of de tekst te interpreteren.

Wat betekent dat dit tot in het oneindige kan doorgaan?

Absoluut. Dat betekent het wel. ... Ik zeg hier dat we een interpretatieprobleem hebben. Ik wil dit niet te ver benadrukken. Maar we hebben wel een interpretatieprobleem. Een tekst kan door verschillende mensen verschillend worden geïnterpreteerd. Die interpretaties worden legitiem voor degenen die de tekst op die manier interpreteren. We hebben dus meerdere interpretaties. Wie zal zeggen wie er gelijk heeft?

President International Movement for a Just World en professor aan het Centre for Civilizational Dialogue aan de University of Malaysia in Kuala Lumpur, Maleisië

Kunt u voor mij in meer detail de progressieve, reformistische visie beschrijven van een universele vorm van islam [die u aanhangt]?

Als men die visie probeert te begrijpen in termen van zeer specifieke zorgen, zou de meer universele benadering van de islam als onveranderlijk, als eeuwigdurend beschouwen - geen wetten die betrekking hebben op strafrechtelijke bestraffing, niets van dat soort. Wat zij als onveranderlijk zouden beschouwen, zouden de wetten van leven en dood en groei en verval zijn; wetten van dat soort die universeel aanvaardbaar zijn. Met andere woorden, ze zullen niet gehecht zijn aan een bepaalde interpretatie van de islamitische wet. ... [zoals] "Je bewijst je islamitische geloofsbrieven door de handen af ​​te hakken of de echtbreker en de overspelers te stenigen" en de rest, want dat is niet wat de islam definieert. Tegelijkertijd zou de meer universele benadering geldenvrouwengelijkwaardig

Ze zouden de vrouw als kalief of plaatsvervangend beschouwen en haar toestaan ​​haar rol te vervullen, zowel in de huiselijke sfeer als in de publieke sfeer, zonder haar op enigerlei wijze te beperken. De meer universele benadering van de islam zou bijvoorbeeld minderheden beschouwen als groepen die dezelfde rechten hebben als de meerderheidsgemeenschap. Ze zouden geen onderscheid maken tussen de twee. Ze zouden bijvoorbeeld niet zeggen dat bepaalde ambten voorbehouden zijn aan de minderheden of dat ze niet kunnen deelnemen aan bepaalde sferen van de samenleving. Zo'n benadering zouden ze niet aannemen.

De meer universele benadering van de islam zou de nadruk leggen op waarden -- universele blijvende waarden waarmee anderen zich ook kunnen identificeren. En daardoor zouden ze een band met de ander opbouwen. En de ander zou ophouden 'de ander' te zijn binnen dat meer universele perspectief op de islam. De enige identiteit die telt, is iemands menselijke identiteit. Dat zou de echte islam zijn. Omdat het hele doel van de islam volgens mij is om iemands menselijkheid te vergroten, om iemands menselijkheid te ontdekken.

Om zover te komen, moet er een proces zijn van interpretatie van heilige teksten?

Dat is juist.

Kun je uitleggen hoe dat proces is geëvolueerd en hoe moslims dat tegenwoordig doen?

In sommige opzichten zitten de geestelijken, de oelema in de islam, vast in een sleur. Het is belangrijk om te kijken naar de methodologie achter interpretatie, en die methodologie op een zeer creatieve manier te gebruiken. Dit is wat nodig is. Met andere woorden, je gaat terug naar fundamentele principes. Zie hoe ze van toepassing zijn op het heden. Kijk heel kritisch naar het heden en zie hoe je misschien veranderingen in je omgeving moet bewerkstelligen, zodat sommige van deze waarden en principes tot bloei kunnen komen.

Maar dat soort creativiteit is er niet bij veel geestelijken. Wat ze hebben gedaan, is wetten uit het verleden nemen en zeggen: "Kijk, laten we ze vandaag toepassen zonder na te denken over de hedendaagse situatie." Dit is, denk ik, een product van een bepaalde trend in de islamitische geschiedenis. Na de negende eeuw krijgt men de indruk dat deze bijzondere benadering van recht, regels, regelgeving steeds sterker werd. En vanwege enkele van de stuiptrekkingen die de islamitische beschaving doormaakte vóór het kolonialisme - ik verwijs bijvoorbeeld naar de invasies van de Mongolen, die enkele van de belangrijkste centra van islamitisch onderwijs vernietigden - werd die trend nog krachtiger binnen de islam.

Ze werden heel, heel conservatief, omdat ze vonden dat ze het weinige dat ze hadden moesten behouden, omdat enorme leercentra werden vernietigd. Bagdad werd verwoest in 1258. Andere plaatsen zoals Bokhara, Samarkand, al die plaatsen werden verwoest als gevolg van deze invasies. Ik denk dat dit een van de redenen is waarom de conservatieve benadering van de islamitische jurisprudentie zo sterk is geworden. En dit is de benadering die tegenwoordig door de overgrote meerderheid van de geestelijken in de hele moslimwereld wordt gevolgd.

Dus wie leidt deze [meer progressieve] vorm van interpretatie?

Ik zie het uit drie bronnen komen. Nummer één, zie ikvrouwenspelen een zeer belangrijke rol in de herinterpretatie van de islam. Want als je kijkt naar enkele standpunten van vrouwelijke theologen, zul je zien dat ze erg bezorgd zijn over niet alleen de rol van vrouwen, maar ook over de grotere uitdagingen waarmee de moslimwereld wordt geconfronteerd. En ze willen dat dit proces van herinterpretatie nu plaatsvindt.

Het is veelbetekenend dat er vrouwelijke theologen zijn die dit doen, want het betekent dat je een hele gendergemeenschap hebt die dit veranderingsproces zou ondersteunen. Om veranderingen te laten plaatsvinden, heb je dat soort kracht nodig. Als je bijvoorbeeld kijkt naar de manier waarop ideeën over sociaal welzijn en sociale rechtvaardigheid aan het eind van de achttiende en negentiende eeuw in Europa ontstonden, dan had je een arbeidersklasse die achter deze veranderingen zat, die intellectuelen tegenwoordig onder woorden brengen. Dus ik denk dat zoiets moet gebeuren in de moslimwereld. Je hebt een hele groep nodig, als het ware een gendergemeenschap, achter deze beweging voor verandering.

Ten tweede, ik zie het opkomen binnen moslimgemeenschappen in het Westen. Waarom in het Westen? Want in het Westen word je intellectueel uitgedaagd. Je moet je positie bepalen. Je moet proberen enkele van je eigen voorschriften en principes te begrijpen. En dat soort intellectuele uitdaging is heel, heel belangrijk. Het is iets dat niet gebeurt in samenlevingen met een moslimmeerderheid, waar je een soort zelfgenoegzame houding hebt, waar het denken is afgestompt. Je merkt dat creativiteit er niet meer is. Het is allemaal verstard. Maar in het Westen is het anders. Ze worden uitgedaagd; ze zullen erop moeten reageren. Dat is dus de tweede bron.

En de derde bron zijn elementen binnen de middenklasse en onder de professionals. Je zou ze overal in de moslimwereld vinden. Ook zij moeten hun positie heroverwegen. Ze kunnen de theologie die hen door de geestelijken is overgeleverd gewoon niet accepteren. Dit zijn dus de drie zeer belangrijke bronnen die naar mijn mening deze nieuwe verandering teweeg zullen brengen.

Maar tegelijkertijd zullen er personen met een klerikale achtergrond zijn die hierin ook een rol spelen. Als je kijkt naar wat er gebeurt inIranen zelfs als je naar enkele van de andere moslimlanden met een soennitische meerderheid kijkt, zie je dat er theologen zijn die heel, heel ruimdenkend zijn. En wanneer ze hun gewicht en autoriteit achter deze veranderingen leggen, geeft dat een geweldige impuls aan de hervormingsbeweging.

Is het op dit moment mogelijk om te voorspellen hoe die spanning, de strijd tussen [de progressieve en conservatieve] benaderingen van de islam zich in de nabije toekomst zal ontwikkelen?

In zekere zinglobaliseringen de veranderingen die in de grotere omgeving worden bewerkstelligd, zouden de progressieven bevoordelen. ... Als gevolg van de globalisering worden samenlevingen overal heterogeen. Met andere woorden, "de ander" is niet langer een theoretische constructie die er is. De andere is de levende werkelijkheid. Je moet je verhouden tot de ander. Dat zal ongetwijfeld uw denkprocessen veranderen.

Tegelijkertijd heb je de rol van vrouwen, en dat maakt weer deel uit van het hele proces van globalisering. Vrouwen in Saoedi-Arabië weten bijvoorbeeld wat er gebeurt met hun moslimzusters in bijvoorbeeldMaleisiëof Indonesië. Daardoor zullen ze aan hun eigen situatie moeten denken. Ze worden blootgesteld aan televisie. Internet maakt deel uit van hun leven. Dit zijn veranderingen die men gewoon niet kan tegenhouden. Dus ik zie globalisering als een proces dat de veranderingsbeweging binnen de moslimwereld zal helpen.

Het kan natuurlijk ook leiden tot zeer reactieve houdingen. Maar op de lange termijn, zoals in andere samenlevingen op andere tijdstippen is gebeurd, zou de reactieve benadering het moeten afleggen tegen de meer progressieve, open en inclusieve benadering. ...

Sommige moslims lijken zich tot geweld en terrorisme te wenden. Leg me eens uit hoe het denken dat sommige mensen in die richting heeft geleid, hoe ze het hebben weten te rechtvaardigen met een geloof dat voornamelijk lijkt te draaien om vrede en gerechtigheid.

Dit is iets dat het product is van verschillende factoren. Soms is het gewoon pure wanhoop en frustratie die voortkomt uit een situatie die ze totaal niet onder controle hebben. Als Palestijnen bijvoorbeeld hun toevlucht nemen tot geweld, is dat grotendeels vanwege de situatie waarin ze zich bevinden. is mijn eigen ideologische standpunt.

Ik vind geweld onder geen enkele omstandigheid gerechtvaardigd. Of het nu gaat om het geweld van het slachtoffer of het geweld van de onderdrukker, ik denk niet dat er enige rechtvaardiging is voor geweld. Maar het soort geweld dat in verband is gebracht met bepaalde groepen in de moslimwereld en dat ik persoonlijk verafschuw, zou vergelijkbaar zijn met het geweld van de Abu Sayyef in het zuidelijke deel van de Filipijnen. Ze plunderen, ze ontvoeren, ze chanteren mensen, ze richten zich op onschuldige burgers en zo. Ik zie dit als een tendens die in alle culturen en beschavingen bestaat.

Er zijn groepen zoals die in Japan, in Italië, in Duitsland. Het is op geen enkele manier beperkt tot de moslimwereld. De reden waarom ze dit doen en dit proberen te rechtvaardigen in naam van de islam is omdat ze een ideologische basis nodig hebben. En wat is een betere ideologische rechtvaardiging dan iets dat verband houdt met religie? Omdat dat een zeer krachtige emotionele stuwkracht met zich meebrengt. En ze hebben die emotionele stuwkracht nodig om te rechtvaardigen wat ze doen.

Het is ook een manier, neem ik aan, om met hun eigen geweten in het reine te komen. Ze doen al deze moorden omdat ze het zien als iets dat gerechtvaardigd is in naam van religie. Het brengt verdienste voor hen vanuit religieus oogpunt. ...

Hoe denk je dat Afghanistan en de Taliban passen in deze spanning tussen progressieve en letterlijke interpretaties van de islam?

Ik weet niet of de lang aanslepende oorlog in Afghanistan een bepaalde invloed heeft gehad op de psychologie van de gemeenschap als collectiviteit. Na de Sovjet-invasie en de nederlaag van de bezetter zou men denken dat ze hun samenleving zouden hebben herbouwd. Maar dat gebeurde niet, omdat de verschillende facties met elkaar begonnen te vechten. Zoals iemand ooit zei, de Afghanen zijn zulke goede vechters dat ze gewoon niet kunnen stoppen met vechten. En dit is wat er is gebeurd.

En nu heb je een situatie waarin de Taliban eigenlijk uit de vluchtelingenkampen van Pakistan zijn gekomen en hun positie hebben geconsolideerd. En ik neem aan dat de Taliban, die oorlogsmoe zijn, met hun zeer strikte interpretatie van de islamitische wet en het vermogen om het gezag af te dwingen, aardig wat aanhangers in het land voor zich hebben weten te winnen. Maar ik zie niet dat een dergelijke benadering van de islam de steun krijgt van moslims in andere delen van de wereld.

Je zult zien dat wanneer de Taliban iets schandaligs heeft gedaan, andere moslims zich tegen hen hebben uitgesproken. Wat de kwestie van de vrouw betreft, vrouwen die het recht wordt ontzegd om buitenshuis te werken, kwamen veel moslims tegen.

Toen ze die beelden vernielden, kwamen niet alleen moslimbewegingen, maar ook moslimregeringen openlijk uit tegen de Taliban. Dus de Taliban zou in zekere zin een dwaling zijn, voor zover het de moslimwereld betreft. En ik hoop dat het Westen op die manier naar de Taliban zal kijken -- als een afwijking. Dergelijke afwijkingen hebben in andere culturen en tradities op andere momenten in de geschiedenis bestaan. Soit is eigenlijk een afwijking. Ik bedoel, ik zou de inquisitie willen beschouwen als een afwijking wat de christelijke geschiedenis betreft. En ik denk dat de Taliban een afwijking zouden zijn wat de hedendaagse moslimbeschaving betreft...

Hoe zou u uw visie op de islam samenvatten als een spiritualiteit, een manier van leven, cultuur en mogelijk een hernieuwde beschaving?

De essentie van de missie van de islam, zoals ik die zie als individuele moslim, is om onze menselijkheid te verhogen, om ons meer bewust te maken van rechtvaardigheid, om ons meer bewust te maken van de eenheid en de broeder- en zusterschap van de menselijke familie. Dit, denk ik, is de missie van de islam: de mensheid dat principe teruggeven dat keer op keer in de koran wordt herhaald, om in God te geloven en goed te doen. En dit is alles wat er is. Alle andere schisma's en verdeeldheid die we zien, zijn volgens mij het product van het eigen falen van de mens, zijn of haar eigen misvattingen. Maar de kracht van de islam ligt hierin - in het menselijker maken van ons.

thuis·portretten van gewone moslims·invoering·hoofdthema's·Sollicitatiegesprekken·veelgestelde vragen
·discussie·docentenhandleiding
producent chatten··druk op·tegoeden·privacy
FRONTLIJN·wgb·pbsi

websiteauteursrechten1995-2014 WGBH onderwijsstichting