Machiavelli's The Prince: na al die jaren nog steeds relevant | BU Vandaag | de Universiteit van Boston (2023)

In een recent interview met deNew York Times, Pulitzer Prize-winnende auteur Jared Diamond werd gevraagd welk boek hij zou willen dat president Obama zou lezen als hij kon. Zijn antwoord? Niccoló MachiavelliDe prins, 500 jaar geleden geschreven.

Zijn verklaring was dat hoewel Machiavelli 'tegenwoordig vaak wordt afgedaan als een amorele cynicus die zogenaamd het doel beschouwde om de middelen te rechtvaardigen', hij in feite 'een kristalheldere realist is die de grenzen en het gebruik van macht begrijpt'. Diamond, wiens boeken omvattenWapens, ziektekiemen en staal: het lot van menselijke samenlevingen, zei dat wat blijft makenDe prinsboeiende lectuur voor de politieke leiders van vandaag is Machiavelli's volharding "dat we niet hulpeloos zijn door pech".

De slanke politieke verhandeling is een van de meest invloedrijke en controversiële boeken die in de westerse literatuur zijn gepubliceerd. Critici hebben lang gedebatteerd ofDe prins, waarin wordt beweerd dat de doelen – hoe immoreel ook – de middelen rechtvaardigen om politieke autoriteit te behouden, werd geschreven als een satire, of zoals de Britse filosoof en Nobelprijswinnaar Bertrand Russell ooit zei, als ‘een handboek voor gangsters’. Hoewel de bedoeling van Machiavelli onbekend is, staat zoveel buiten kijf: het boek blijft een verschroeiende meditatie over de middelen die sommige mensen gebruiken om macht te krijgen en te behouden.

Onder de voorschriften van Machiavelli: leiders moeten altijd hun ware bedoelingen maskeren, inconsistentie vermijden en vaak "handelen tegen genade, tegen geloof, tegen menselijkheid, tegen openhartigheid, tegen religie, om de staat te behouden". Zijn naam is synoniem geworden met sluwe tirannen.

Om de 500ste verjaardag van het boek te vieren (het werd geschreven in 1513, maar pas gepubliceerd in 1532, vijf jaar na de dood van de auteur), organiseert de geschiedenisafdeling van het College of Arts & Sciences een speciaal evenement,Machiavelli's De prins na 500 jaar, om 7 uur 's avonds. vanavond in het Fotonica Centrum. Het is gratis en open voor het publiek.

De panelleden zijn de Canadese geleerde en politicus Michael Ignatieff, die als leider van de Liberale Partij van Canada van 2008 tot 2011 leider van de oppositie was en nu lesgeeft aan Harvard en de Universiteit van Toronto; Edward Muir, een geschiedenisprofessor aan de Northwestern University, die veel heeft geschreven over de Renaissance; en James Johnson (rechts), een CAS-universitair hoofddocent geschiedenis en auteur van twee prijswinnende boeken,Luisteren in Parijs: een culturele geschiedenisEnVenetië Incognito: Maskers in de Serene Republiek.

BU vandaagsprak met Johnson, ontvanger van een 1996Metcalf Award voor uitmuntendheid in lesgevenen voormalig CAS-assistent-decaan en directeur van het Core Curriculum, over waarom Machiavelli's meesterwerk blijft resoneren.

BU vandaag: Wat was Machiavelli's bedoeling met schrijvenDe prins?

Johnson:Dat is een van de grote onkenbare vragen. Sommigen zeggen dat hij tirannen wilde versterken; anderen zeggen dat hij hun misdaden opsomde om ze beter te kunnen ontmaskeren. Lezers hebben door de eeuwen heen steun gevonden voor allerlei zaken: monarchisten, verdedigers van republieken, cynici, idealisten, religieuze fanatici, religieuze sceptici. Wat de bedoeling ook is, één ding is duidelijk. Het boek volgt onbevreesd en zonder aarzeling zijn verklaarde doel: heersers laten zien hoe ze kunnen overleven in de wereld zoals die is en niet zoals die zou moeten zijn.

Argumenteerde hij dat het doel de middelen heiligt, of is die afweging te simpel?

Machiavelli is beroemd, of berucht, omdat hij het gevoel van 'deugd' heeft verschoven van morele waarde naar effectiviteit. De deugdzame figuren vanDe prinszijn degenen die doen wat nodig is om buitenlands grondgebied te veroveren en te behouden, zelfs als dit de meest grove schendingen met zich meebrengt. Dit is een moraliteit, als dat het juiste woord is, van doelen. Nu, was Machiavelliruzie makenhiervoor of alleen zijn prins een waarde-neutrale handleiding voor heerschappij aanbieden? Dat is een vraag die het boek niet beantwoordt.

Sommigen hebben het boek beschreven als een politieke satire. Bent u het eens?

Ik niet. Voor zover ik weet, werd het oprecht aangeboden aan Lorenzo de' Medici als een soort sollicitatie. Maar het idee bevalt me ​​wel. Misschien moeten we Jon Stewart uitnodigen voor een dramatische lezing met zijn volledige repertoire van knipogen, schouderophalen, grimassen en papiergeschuifel.

Hoe zou je de impact van het boek omschrijven?

Dit is een boek dat veel schokkende dingen beweert als eenvoudige voorschriften. Als je iemand verwondt, doe het dan zo dat hij geen wraak kan nemen. Cultiveer een vijand zodat je anderen kunt intimideren door ze publiekelijk te verpletteren. Het is natuurlijk en normaal om gebieden in te nemen die niet van jou zijn. Deelt Machiavelli daarom enige schuld voor het geweld en de brutaliteit die de wereld heeft geteisterd sinds hij voor het eerst schreef? Nee. Mensen hebben het niet nodigDe prinsom geïnspireerd te worden om elke gruweldaad te begaan die het noemt en meer. De impact van het boek is in plaats daarvan dat talloze lezers de afgelopen 500 jaar werden gedwongen om, in de meest grimmige bewoordingen, de belangrijkste vragen over politiek en moraliteit onder ogen te zien.

Je hebt het boek jarenlang onderwezen. Wat blijft je verbazen?

De toon, die waanzinnig eenvoudig is. In de inwijding zegt Machiavelli dat hij zijn boek niet heeft verfraaid met "pretentieuze en prachtige woorden". Dat is waar, maar hij doet andere dingen in het schrijven waarop hij geen aandacht vestigt. Sommige van zijn meest verwerpelijke aanbevelingen zijn zo geformuleerd dat ze buitengewoon redelijk klinken. „Om nieuwe gebieden stevig in handen te krijgen”, adviseert het boek, „hoeft men alleen maar de overlevende leden van de familie van hun vorige heersers uit te schakelen.” Hoe onschuldig klinkt dat 'slechts'.

Hoe reageren je leerlingen opDe prins?

Een aantal jaren geleden maakte een uitstekende student, nu professor aan een particuliere universiteit aan de oostkust, keer op keer bezwaar tegen de 'leugens' die het boek vulden. Toen ze die dag de klas verliet, gooide ze het boek in de prullenbak voor een dramatisch effect. Een andere student beweerde dat het congreslid van New Jersey voor wie hij stage liep een kopie bewaardeDe prinsin zijn bureau. De meeste studenten beweren nu dat ze niets verrassends of schokkends in het boek vinden, en ik moet hard werken om verontwaardiging op te wekken.

Hoe doe je dat?

Ik vraag ze zich een adviseur voor te stellen van Slobodan Milosevic, de nationalistische president van Servië tijdens de Balkanoorlogen van de jaren negentig, die plannen voor de annexatie van delen van Bosnië aan de leider presenteert. De adviseur zegt: "Ik raad je dit niet aan - en ik zeg niet dat het goed of fout is - maar als je wilt slagen, moet je het volgende doen." De adviseur gaat verder in op de middelen voor etnische zuivering: politieke moorden, massale deportaties, de standrechtelijke executie van jongens en oude mannen en de systematische verkrachting van vrouwen. Ik vraag de studenten: “Als Milosevic de strategie van zijn adviseur in gedachten heeft wanneer hij zijn bevelen geeft, is de adviseur dan moreel betrokken bij wat volgt?”

En wat is de reactie?

Een zeer doordachte discussie. Studenten zien nu de verontrustende vragen die dit boek oproept.

Machiavelli's boek werd als baanbrekend beschouwd toen het voor het eerst werd gepubliceerd. Waarom?

De prinswas een van een lange reeks adviesboeken voor heersers, een genre dat de 'spiegel-voor-prinsen' wordt genoemd. Ze vormden hun instructie - waaronder welsprekendheid, geschiedenis, aardrijkskunde, muziek en dans - volgens de principes van christelijke deugd. Machiavelli ontdeed de taal van idealen uit het genre, liet de sierlijke kwaliteiten van persoonlijke stijl en glans weg en putte voorbeelden uit de geschiedenis. Hij schreef dat iedereen die de werkelijkheid negeert om aan een ideaal te voldoen, zal ontdekken dat hem is geleerd hoe hij zichzelf moet vernietigen.

Hoe is het boek door de eeuwen heen opnieuw geïnterpreteerd?

Kardinaal Reginald Pole, de Engelse prelaat, schreef dat in 1539De prinswerd geschreven "door Satans hand." In de 18e eeuw schreef Rousseau dat Machiavelli, onder het mom van het adviseren van prinsen, in feite de mensen instrueerde hoe ze een republiek konden veiligstellen. Sommige naoorlogse tolken hebben geschreven dat hij bij de nazi-partij moet worden ingedeeld. Elk tijdperk - elke lezer - vormt in zekere mate zijn eigen modePrinspassend bij de eigen ervaring.

Hoeveel is het politieke gedrag dat Machiavelli beschreef veranderd en hoeveel blijft hetzelfde?

Het bewustzijn van en de publieke verontwaardiging over staatsgeweld en de verschrikkelijke menselijke kosten ervan zijn tegenwoordig veel groter dan in de tijd van Machiavelli. Bijgevolg zouden we ook kunnen zeggen dat de reactie van de internationale gemeenschap op dergelijke schendingen – uitgedrukt door organisaties als de Verenigde Naties en het Internationaal Gerechtshof – directer en in sommige gevallen effectiever is. Ik wou dat ik kon zeggen dat de mensheid vreedzamer is geworden, maar ik geloof niet dat het waar is. Misschien zijn heersers sinds de tijd van Machiavelli beter geworden in het rechtvaardigen van oorlog. Hij zou niet verrast zijn geweest.

Wat denk je dat Machiavelli zou vinden van de hedendaagse Amerikaanse politiek?

Hij zou die beroemde ondoorgrondelijke glimlach van hem glimlachen, alsof hij wilde zeggen: "Dit komt me bekend voor."

Machiavelli'sDe prinsafter 500 Years, gesponsord door de geschiedenisafdeling van CAS, is vanavond, woensdag 6 februari, om 19.00 uur. in het Fotonica Centrum,Kamer 206,8 St. Mary's St. Het evenement is gratis en open voor het publiek.