"The Book" van de "People of the Book"
Het is bekend dat de Koran in overvloed aanwezig is in verwijzingen naar 'The People of the Book'.1Uit de context in elk geval is het duidelijk dat de auteur daardoor de Joden speciaal wilde aangeven, maar ook in minder mate dat hij de christenen ook met hen in de titel associeerde.Na de moslimverovering van Perzië hebben de Zoroastriërs in zekere mate getracht zichzelf te beschermen, ook onder die appellatie, want de "mensen van het boek" had het voorrecht om te kiezen tussen de islam enerzijds omarmen en worden gedwongen om "de" deJizyah-Tax uit de hand en worden laag gebracht "aan de andere kant, terwijl alle andere religieuze gemeenschappen het zwaard hadden om te vrezen. Tot nu toe voor" de mensen van het boek ". Maar nu komt de vraag: wat was" het boek "zelf zo vaak genoemd in de Koran, zowel in verband met joden en christenen, en ook in zekere mate onafhankelijk?
Terloops kan worden vermeld dat af en toe deze titel "het boek" aan de Koran zelf wordt gegeven.Dus in Surah III., 2, lezen we: "In2De waarheid heeft hij naar u naar U 'The Book' gestuurd, die degenen bevestigt die eraan voorafgaan: want hij had de wet en de Evangel -voorliggende als begeleiding van de mens naar beneden gestuurd;
Over het algemeen is geoordeeld dat het ongetwijfeld de Bijbel is en sterke argumenten zijn aangevoerd voor deze visie.Maar in de "Mélanges de la Faculté Orientale" (Beyrout, Tome IV., Pp. 33-56) De eminente Arabische geleerde, P. L. Cheikho, S.J., in een artikel waarvan een Engelse vertaling verscheen in de moslimwereld van januari laatste, een andere visie.Hij brengt bewijs ter ondersteuning van zijn stelling (als we hem begrijpen) dat de Tourat, Injil en Zaboor, in de Koran genoemd als delen van "The Book", niet identiek zijn aan de Pentateuch, Gospel en Psalmen, zoals we ze hebben, maar "zijn totaal verschillende boeken."Hij gaat door met het informeren: "Wat zijn deze 'rollen van Abraham en Mozes' waarnaar in de Koran wordt verwezen, wanneer Mohammed zegt: 'Voorwaar, dit is in de vroege verslagen, de verslagen van Abraham en Mozes,' en hebben we een overblijfsel?"
Deze laatste vraag is ongetwijfeld interessant, en ik heb het behandeld, voor zover de "Records (Als temperatuur))3van Abraham "zijn bezorgd, in"De oorspronkelijke bronnen van de koran, "En in een bijlage voor" de religie van de halve maan. "Er is erop gewezen dat in wat traditie vertelt over Mohammed's" Night Journey "en wat hij zag toen hij door de hemel ging, evenals in sommige andere bijzonderheden, er veel is om ons aan de apocryphal te herinneren"Testament van Abraham. "Elk verder licht dat over dit onderwerp kan worden gegooid, zal worden verwelkomd door alle studenten van de islam. Maar dit onderscheidt zich van de kwestie van" het boek ", voor de" Records of Abraham "lijken niet te worden genoemd in de Koran als delen van" The Book ", terwijl de Tourat, de Injil en de Zaboor, in de latere delen van de Koran van de Koran van de Koran van de Koran van de Koran van de Koran van de Koran zijn, kan worden verwijderd, dat noch Joden noch christenen hen als echt of als delen van 'het boek' beschouwden.
De auteur van het artikel waarnaar we hebben verwezen, stelt dat Mohammed "nog nooit van de hele Bijbel had gehoord", en stelt dat bepaalde latere Arabische schrijvers citaten geven van een werk dat zij de Tourat van Mozes noemen, die citaten niet lijkt op de echte Pentateuch.Hij zegt hetzelfde over latere Arabische citaten die zouden moeten komen uit het Zaboor, maar voegt toe met betrekking tot het laatste boek dat "Mohammed erover spreekt, maar we vinden niets in de Koran van zijn inhoud, zelfs geen enkele passage."Nu is het inderdaad zeer wenselijk dat elk apocrief Arabisch werk dat kan bestaan onder de titel van het "Zaboor" moet worden gepubliceerd en bestudeerd, maar een dergelijk boek kan mogelijk het werk zijn dat in de Koran wordt verwezen, om de eenvoudige reden dat wijVindenIn de Koran een daadwerkelijk citaat van het Zaboor, en dat citaat is in de psalmen.Dus in Surah xxi., 105, lezen we: "En nu, sinds de wet (Betrokkenheid) werd gegeven, hebben we geschreven in de psalmen (Zabur) dat 'mijn dienaren, de rechtvaardigen, de aarde zullen erven.' 'Dit is een direct en onmiskenbaar citaat van Psalm xxxvii., 29', ze zullen de aarde erven. 'Zabur) In de Koran is de bijbelse psalter, vooral als we ons herinneren dat de Koran elders de Zaboor associeert met David,Bijv.In Surah XVII., 57, "The Book of Psalmen (Zabur) We hebben aan David gegeven. "Een minder duidelijk citaat, maar een onmiskenbare verwijzing naar Psalm Cxlviii., 9, 10, is te vinden in Surah xxxiv:, 10:" Op David schonken we van onszelf Special Boon: - 'O Mountains, herhaal gij (de prijzen van God) met hem, 17, 17, " Ains om met hem mee te doen aan Lauds bij Even en Sunrise. "
Het feit dat deapocriefeArabisch, Zaboor, is het eens met de Koran in de sensuele kijk op het paradijs dat het bevat, is een bewijs dat het een Mohammedaanse vervalsing is wegens geen bekend Joods apocriefwerk beschrijft het paradijs op een dergelijke manier.Het verslag van de Talmoed over het laatste eten van Leviathan kan niet worden gezegd dat het hierop een uitzondering is.Cheikho zegt dat het evangelie (Evangelie) waarvan de Koran spreekt, kan niet een van de canonieke evangeliën zijn.Hij vindt dat het waarschijnlijk moet worden geïdentificeerd, met de protevangelion van James, of met een ander bestaand of verloren apocriefe evangelie.Maar de citatenvan latere Arabische schrijvers en niet van de Koran, die hij toevoegt, bewijzen dit echter niet volledig (zoals wordt getoond in "De oorspronkelijke bronnen van de koran") Ongetwijfeld hebben de apocriefe evangeliën veel meer spoor achtergelaten op de Koran dan de echte. ISEtotdat de kameel door het oog van de naald passeert"(vgl. Matt. Xix., 24; Mark X., 25; Luke XVIII., 25.). Dit citaat is onmiskenbaar en er is geen vergelijkbare passage in enig apocriefe evangelie bekend van waaruit het had kunnen worden genomen. Niet minder significant is de referentie naar Christus als" het Woord van God "(Surah iii., 40; IV., 40; IV. 169), de 40; IV., 40; IV. 169), de 40; iv., 40; IV. 169), de 40; IV.Het woord 'llahvertegenwoordigenSt. John'sonderscheidend
.Nogmaals, er kan weinig twijfel bestaan dat de belofte van de paraclete bedoeld is om te worden verwezen door wat er wordt gezegd over de veronderstelde profetie van onze Heer van Mohammed in Surah Lxi.6: "En (onthoud) toen Jezus de Zoon van Maria zei: 'O kinderen van Israël, van een waarheid ben ik Gods apostel aan u om de wet te bevestigen die voor mij is gegeven, en om een apostel aan te kondigen die achter mij zal komen, wiens naam Ahmad zal zijn.'
(vgl. John xvi., 7, enz.) was gelijk aan
, welke laatste (alsHet gebeurde in het evangelie, dat niet het geval is), zou, niet helemaal ten onrechte, zijn weergegeven door Ahmad.
Maar als we ons op het directe bewijs wenden als bewijs dat, hoewel het misleiden van dat rabbijnse verhalen en de fabels in het testament van Abraham en de Apocryhal -evangeliën echt waren opgenomen in de Joodse en christelijke canonieke geschriften, Mohammed toch vrijwel duidelijk is.In de eerste plaatshet boek, "The Book", is een duidelijke verwijzing naar "de Bijbel".Nogmaals, we zien dat de delen van "het boek" worden genoemd als deGepest(wat de Arabische manier is om deTora., de Hebreeuwse naam van de Pentateuch), deZabur(Psalmen), en deEvangelie.Het laatste woord is niet echt Arabisch, maar is een poging om het Grieks te reproduceren
, beroofd van zijn beëindiging.Dat de boeken van het Oude Testament naar de eerste en tweede namen worden verwezen, blijkt ook uit het feit dat een hele reeks Hebreeuwse en Aramees -woorden plaatsvindt in de Koran, woorden die sindsdien Mohammedaanse commentatoren hebben verbaasd.Dit laat zien dat Mohammed niet citeerde uit sommige apocrief Arabische boeken met dezelfde namen.Hij spreekt herhaaldelijk over de Tourat en Zaboor als in de handen van de Joden van zijn eigen tijd, en de injil zoals in die van de christenen (vgl. Surahs v., 47, 72; ii., 107; x., 94; VII., 168; iii., 22, 87; en Baizawi's commentaar.).).Nu, ook, hoe veel invloed ook talmudische fabels en apocriefe evangeliën kunnen hebben uitgeoefend over de geest van onwetende joden en christenvervangendvoor de canonieke boeken en hadden hun namen daadwerkelijk genomen.Men kan zich geen joodse gemeenschap voorstellen die een ander boek aanneemt in plaats van de Pentateuch en het noemtde Torah.
Nogmaals, er is een citaat - tenminste een van deToraIn de Koran, genomen uit de Pentateuch, die aldus wordt geïdentificeerd met het boek dat Mohammed citeert.De doorgang in kwestie is: "Leven voor leven, oog voor oog, tand voor tand, hand voor hand, voet voor voet" (Ex. XXI., 23, 24; vgl. Deut. Xix., 21).Hiertoe verwijst de Koran zo: "Voorwaar, we hebben de wet neergezet (Tora),...En daarin hebben we voor hen ingevoerd, 'Leven voor het leven, een oog voor een oog, en neus, voor neus en oor voor oor, en tand voor tand, en wondvertraging' '[Surah v. 48, 49]. Veel van de verhalen in de Koran, bijvoorbeeld, voor die van de hinder. -Instantie, de Koran zegt datHamanwas Farao'swazir, blijkbaar verwarrende Farao met Ahasuerus;Twee verschillende koningen zijn dus verward met elkaar, maar beide zijn karakters uit het Oude Testament, zoals Haman is.Nogmaals, een ongetwijfeld verwijzing naar de Pentateuch is te vinden in Surah III, 87, waar wat er wordt gezegd: "Al het voedsel was toegestaan aan de kinderen van Israël, behalve wat Jacob zelf voorschriften werd gestuurd," vereist voor zijn verklaring voor de kennis van Genesis XXXII., 22-32, waar het wordt verklaard, na Jacob de naam van God. de heup die zich op de holte van de dij bevindt "(R.V.).
De Joden verdeelden vervolgens en verdelen het Oude Testament nog steeds in drie delen - de wet, de profeten en de psalmen of hagiograaf (vgl. Luke XXIX., 4).Deze divisie is terug te voeren op ongeveer B.C.130. We hebben gezien dat de Koran de naam en citeert "de wet" en "de psalmen" onder die zeer titels.Maar we hebben tekenen dat het bestaan van de andere divisie, de profetische boeken, bij Mohammad bekend was, want de profeten van het Oude Testament worden vaak collectief aangeduid (naast het zijn in veel gevallen,Bijv., in Jonah's, afzonderlijk genoemd).Dus in Surahs ii., 130 en iii., 78, hebben we de woorden: "Wij geloven in God, en dat wat naar ons is gestuurd, en dat wat is gestuurd naar Abraham en Ismaël en Isaac en Jacob en de stammen, en dat wat is gegeven aan Mozes en aan Jezus, endat wat aan de profeten werd gegeven van hun Heer. "Aldus worden alle drie de verdeeldheid van het Oude Testament duidelijk genoemd bij naam in de Koran.
Door het Injil of Evangelie verwijst de Koran zeer waarschijnlijk naar het hele Nieuwe Testament, omdat christenen toen en nu vaak 'het evangelie' in die zin gebruiken, gerechtvaardigd door Mark XIII., 10, daarbij.In elk geval worden zowel het evangelie als de brieven - als we het Nieuwe Testament in deze delen verdelen, - geciteerd door Mohammed.Een of twee invloeden hiervan in verband met het evangelie zijn al opgemerkt.Voor elke verwijzing naar de brieven hebben we minder bewijs en alleen die van traditie, maar het lijkt in het algemeen door moslims te worden toegelaten dat Mohammed ooit 1 Cor citeerde.II.9, als een geïnspireerde dictum.Dit berust op deMishkatu'l masabih(p. 487 van de editie van A.H. 1297), waar, in het eerste deel van het boek over "de beschrijving van het paradijs en zijn volk", Mohammed naar verluidt zo heeft gesproken: "God, de meest hoge hath zei:" Ik heb de rechtvaardigen voorbereid op de rechtvaardigen die niet te zien zijn, noch oorhoren, noch oorhoren, het is op het hart van het hart van. '
Het lijkt er dus op dat Mohammed verwijst naar alle drie de belangrijkste afdelingen van het Oude Testament en beide divisies van het nieuwe.Niet alleen zo, maar "het boek" wordt altijd het meest respectvol gesproken.Onder de gegeven titels zijn het: het Woord van God (Surah II., 70), deFliqqa(Surahs II., 50; xxxi., 49), een licht en reministisch (passiem), en het boek van God (Surah II., 95, - Aldus verklaren Baizawi en de twee jalalen het vers, - vgl. Surah III., 22, en Surah v., 48).De Koran zelf wordt meerdere keren vermeld "gestuurd" met het doel "de Bijbel te bevestigen (Surahs III., 2; II., 38; v., 52).
We hebben alleen een belichaming gegeven van het bewijsmateriaal dat bewijst dat ongetwijfeld "het boek" van "The People of the Book" in de Koran is bedoeld om de Bijbel aan te duiden, dat zijn de canonieke geschriften van de oude en nieuwe testamenten.Geen enkele referentie die lijkt op te gebeuren in de Oude Testament Apocriefha, en dit kan niet worden afgevraagd wanneer we ons herinneren dat deze boeken nooit als deel van de Bijbel werden uitgeroepen totdat de Raad van Trent die ongeschikt bewering heeft gemaakt.De Koran laat ongetwijfeld zien hoe weinig van de Bijbel Mohammed wist, en hoe vaak hij verbeeldde dat rabbijnse fabels en verhalen die hij mondeling hoorde van onwetende christenen waren delen van 'het boek'.Maar dit geeft de oude conclusie niet één en de minder zeker, waarover "het boek" in de Koran, gesproken als in de handen van "The People of the Book", onze canonieke geschriften aangeeft.
Bedford
W. St. Clair Tisdall.
1Vgl.Surahs III., 68, 109, 198;IV., 157;XXIX., 45, enz., Enz. 2In dit artikel worden de citaten van de Koran gegeven in de versie van Rodwell. 3Surah 87., 19.
Boeken van W. St. Clair-Tisdall
Verdere artikelen over de vraag "Wat de koran zegt over de Bijbel ..."
Beantwoording van de islamStartpagina